Γιάννης Κουνέλλης Μέτωπο μεγάλο, παχύ μουστάκι σαν Επτανήσιος χειρώνακτας Arte Povera, απλά, ''οικοδομικά'' υλικά, Ιταλία (νομίζω) μαρία ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// Καλημέρα δεν προλαβα να σου απαντήσω σ' αυτό που γραψες τις προάλλες - τι ωραια παρατήρηση! Καταγόταν από τη Λέσβο ο Κουνέλλης και όλοι του οι παππούδες ήταν ναυτικοί. Άρα σ' ένα βαθμό ήταν και χειρώνακτες όπως λες, δουλευαν με τα χέρια τους και όταν θα βρίσκονταν στ ανοιχτα και θα επρεπε κάτι να επισκευάσουν θα ήταν στο χέρι τους να το κάνουν... Ξυπνησα σήμερα και σε σκεφτόμουν έντονα, επειδή δεν μου απαντησες αν μπορεις να πάρεις αυτο που σου άφησα, αλλά δεν μου απαντησες και χθες τι ωρα μπορω να σε πάρω ένα τηλέφωνο που θα κρατησει μονο 5 λεπτα... Ανησυχω μηπως τυχον δεν παιρνεις τα μέηλ μου.. τα λαμβάνεις κανινικά; φιλια! ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// Καλησπέρα! Σόρι έχω πήξει κάπως κι εγώ. Τα μέιλ σου τα λαμβάνω κανονικά, τα διαβάζω και παρακολουθώ πώς από την αρχική σου απορία γιατί σου ανέθεσα να πας να δεις την έκθεση του Κουνέλλη, έχεις αρχίσει να ψήνεσαι, όπως γράφεις, και να ψάχνεις από δω και από κει. Όπως ξέρεις, δεν βγαίνω πολύ από το σπίτι και μου είναι δύσκολο να κατέβω στην Αιόλου. Αλλά μπορείς να με πάρεις ένα τηλέφωνο, χμμ, κατά τις 8 το βράδυ, ας πούμε; Σε βολεύει; καλή συνέχεια! μαρία //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// Καλησπέρα, Οκ, θα σε πάρω κατα τις 8μμ, έγινε! Ωραία που λαμβάνεις τα μέηλ, δεν ήμουν σίγουρη, γι' αυτό σε ρώτησα.. ναι όσο περισσότερο ψαχνω κάτι, τόσο περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα ανακαλύπτω - νομίζει ισχύει για τα πάντα, μέχρι το σημειο του κορεσμού οπού ή αφομιώνομαι/ταυτίζομαι μ αυτο το κάτι ή αρχίζω να το ξερνάω... Κρίμα που δεν μπορείς να πας από Αιόλου, δεν πειράζει όμως. Σου βρήκα κάτι άλλο, καλύτερο! Το 2005, αναγόρευσαν τον Κουνέλλη επίτιμο διδάκτορα στο Αριστοτέλειο, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Ο ίδιος παρέστη στην τελετή και μάλιστα απήγγειλε και ένα ποίημα! Από μόνο του αυτό έχει μια τρυφερή παιδικότητα, αλλά αφού δεν είναι πια παιδί είναι και λίγο αστείο, και για τον ίδιο λόγο ακριβώς είναι και κάπως συγκινητικό... Αυτό το ποίημα, είπε, "είναι από τα λίγα πράγματα που μετέφερα πάντα μαζί μου και δεν έχω ποτέ ξεχάσει". Ήταν ένα ποίημα του Καβάφη, του οποίου ο τίτλος είναι παραλλαγμένος ένας στίχος του Δάντη (che fece per vilta il gran rifiuto: που, από δειλία, έκανε τη μεγάλη άρνηση). Ο Καβάφης αφαίρεσε το "per vilta" (από δειλία) και τιτλοφόρησε το ποίημα Che fece… il gran rifiuto. Κάπως σαν: Αυτός/αυτή που έκανε πράξη τη μεγάλη άρνηση. Εντωμεταξύ, από τους ελάχιστους Έλληνες ζωγράφους που εκτιμούσε ο Κουνέλλης ήταν ο Τσαρούχης. Είχε πει σε μια συνέντευξη: "Ο Τσαρούχης είναι ό,τι ο Καβάφης στην ποίηση. Η γέφυρα των Νεοελλήνων με τους αρχαίους Έλληνες". Και κοίτα εδώ τι σου βρήκα: το ποίημα που είχε απαγγείλει τότε ο Κουνέλλης, με τη φωνή του Τσαρούχη 🎆 https://www.youtube.com/watch?v=nIgFQPPS8VI&t=31s