Η Καστέλα η μνήμη  η μυρωδιά των υλικών που φέρνει τη μνήμη - γέφυρα  κοντά στην ποίηση και στην απόσταση   το τραύμα του εμφυλίου η χώρα που σε διώχνει αφού πρώτα σε απορρίψει η γλώσσα που αρνείσαι να μιλήσεις 20 χρόνια ... η εκλεκτική συγγένεια που νιώθω ότι έχω με τον κ. Κουνέλλη κρύβει την μοναξιά της σε ένα μαύρο χοντρό παλτό  περιμένει κρεμασμένο με ένα καρφί στον τοίχο μιας πρώην φυλακής, την ώρα που ο Joys συναντά τον Ναμπούκο ... Πατρίσια ////////////////////////////////////////////////////////////Αχ το Ναμπούκο το είχα κι εγώ στο μυαλό μου! Βρήκα και μια ωραία εκτέλεση του Va, pensiero που έχω κολλήσει και την ακούω όλη μέρα - θα στη στειλω σε λιγάκι... Και για την ποίηση, δες ένα ωραίο που βρήκα σε μια συνέντευξη του Κουνέλλη: "Ποίησις στα ελληνικά σημαίνει πράξη. Είναι αυτή έννοια της ποίησης και της τέχνης: Δημιουργώ κάτι που πρώτα δεν υπήρχε." Νιώθω καμιά φορά ότι η ίδια η σκέψη είναι γλώσσα. Μόλις μπήκα σπίτι όμως, να φάω μια μπουκιά και σου στέλνω πάλι σε λίγο!φιλιά Ε. Άφο https://www.youtube.com/watch?v=6bt9RTMDvX4