Καλησπέρα
Μόλις έλαβα τον φάκελο σου. Ήθελα να σου στείλω και κάποιους πίνακες αναφορές για το συγκεκριμένο έργο αλλά δεν το έχω μπροστά μου τώρα. Κάποια στιγμή θα το καταφέρω.
T
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Για τις αναφορές: εχουν ενδιαφερον, μέχρι ενός σημειου κι απο μια προσεγγιση (λατρευτική) που δεν εχω επιλεξει. Ουτε ως εξωτικο ζωο τον κοιτω, ουτε ανθρωπολογικα τον περιεργαζομαι, ουτε ψαχνω την μια αληθεια και μοναδικη πηγη να αποκαλυψω. Οχι επειδή δεν με ενδιαφερει αλλα ακριβως επειδη με ενδιαφερει. Θεωρω οτι κατι που ειδε φευγαλαια για μια στιγμη οταν ηταν 3 χρονων ειναι ισοβαρώς "πηγη" για το έργό με την εικονα ενός πινακα που ειχε καρφωμενο στον τοίχο του οσο το δουλευε.
Αρα αυτο που θα θελα απο σενα ακομα περισσοτερο ειναι τι νιωθεις οταν περπατας αναμεσα απ τους σταυρους, τι σου θυμιζουν εσενα, πως το καταλαβαινεις ολο αυτο το πραγμα τωρα.
Αν θες, μοιράσου...
Ε.
Αγαπητή Αφο Με συνδέουν ήδη τόσα πράγματα μαζί σου, όμορφα πράγματα και σκέψεις, σε μια δύσκολη -και για μενα- περίοδο και με συνοδεύουν γλυκά, σαν πρωινό χαμόγελο. Ας μιλήσουμε λοιπόν για το Βάρος των πραγμάτων. Και τι κάνουμε για αυτό. Μπορούμε να το αφήσουμε ως έχει, στη θέση του, να θυμίζει την στιβαρή πορεια της ζωής. Η μπορούμε να το αλαφρυνουμε, με μία μας κίνηση, με ένα μας άγγιγμα, ένα αναπάντεχο δώρο. Δεν σου έχω πει ακόμα, την πρώτη αισθηση/θυμιση που μου προκάλεσε το έργο του Κουνέλλη. Λοιπόν μου εφερε από την πρώτη στιγμή στο μυαλό το μνημείο της γενοκτονίας των Αρμενίων, που βρίσκεται στο Ερεβάν και ειχα την τύχη να επισκεφτώ σε ένα παλιό μου ταξίδι. Σε τριγυρίζουν βαριά αντικείμενα/πλαίσια και εκεί και στο κέντρο, μια εστία, ένας βωμός, να φυσάει ψηλά την μνήμη, να αντέχει στον χρόνο. Γι αυτό πήγα να δω το έργο στο ΕΜΣΤ απο κοντά, για να νιωσω εάν η αίσθηση που είχα βιώσει τότε, συο μνημείο, γειτνιάζει_ναι, λοιπόν, ειναι η αλήθεια του κόσμου μας, βαριά και ελαφριά μαζί Δ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου