Καλησπέρα, Δε θα ξεχάσω ποτέ και τις δύο γιαγιάδες μου, να κόβουν σε λωρίδες τις πλαστικές σακούλες του σούπερ μάρκετ που άφθονες έφταναν στο σπίτι και να πλέκουν ύστερα με τις χοντρές βελόνες του πλεξιματος, χαλακια με αυτές. Πολύχρωμα, χαριτωμένα, ανθεκτικά χαλακια από πλαστικές σακούλες, ένας αλλος ορισμός της τέχνης από φτωχά υλικά, μια άλλη εποχή, μια άλλη οικιακή οικονομία. Είπες πριν πως θα με πάρεις να μου πεις κάτι στο τηλέφωνο. Αύριο το απόγευμα, αν όλα πάνε καλά και δεν ξαπλαρωθω ξερή από το δεύτερο εμβόλιο, μπορείς να με πάρεις. Απο τις πέντε και μετά, θα χει σπάσει ελπίζω κι η δουλειά, και θα χω το νου μου να ακούσω το τηλέφωνο. Καλό σου βράδυ! Να πίνεις κι εσύ πολύ νερό, βοηθάει όντως με το εμβόλιο, όλα καλά θα πάνε, είμαστε από σκληροτράχηλες γενιές και δε μασάμε. Α, και κάτι τελευταίο. Μετά το 9 πήγαμε στο 7. Εκτός κι αν το 8 ήταν αυτό που κάποιος στερέωσε στην εξώπορτα μου σήμερα και το βρήκα βγαίνοντας, με μεγάλη μου χαρά. Π.Δ.